ஸ்ரீ திரிபுர ரகசியம்

ஓம் தத் சத்

ஸ்ரீ திரிபுர ரகசியம்

(ஞான காண்டம்)

👉 ஸ்ரீ திரிபுர ரகசியம் புத்தகம்

முன்னுரை

     இந்த அரிய நூலானது, சம்ஸார சமுத்திரத்தில் மூழ்கி இருக்கின்ற மனிதர்களை அவர்களது பிறப்பு, இறப்பு என்கின்ற துக்கத்திலிருந்து மீட்டெடுக்கும் பொருட்டு, ஹரிதாயனர் என்ற மகரிஷியால் நாரதருக்கு உபதேசிக்கப்பட்ட திரிபுரையின் மாகாத்மியத்தை வடமொழியில் இருந்து தமிழில் திருச்செந்தூரை சேர்ந்த திரு. வி. ஆர். சுப்பிரமண்ய அய்யர் அவர்களின் அரிய முயற்சியானால் அனைவரும் படித்து அறிந்து கொள்ள முடிந்தது. இந்த நூலை தற்பொழுது அடியேன் எளிய தமிழில் இன்றைய இளைய சமுதாயம் படித்து பயன் அடைய வேண்டும் என்று தொகுத்து வழங்கப்பட்டுள்ளது. 

   இந்த நூலிலே மனிதனாக பிறந்தவன் அடையத்தக்க பரம புருஷார்த்தத்திற்கு சாதனமாக விளங்கும் முதற்சாதனமான பரா பக்தியை செய்வது பற்றியும், அவ்வாறு, உண்மையான பக்தியை செய்பவனும், அவன் பக்தி செய்யப்படுகின்ற வஸ்துவும் என இரண்டையும் ஒன்றாக்கும் சங்கமமே சரணாகதி, அனுக்கிரஹம் என்று எடுத்துக்கூற, சாதுக்களின் சங்கமத்தை உண்டாக்கிக் கொள்ள வேண்டும், அப்படிப்பட்ட சத்துக்களின் சங்கமமே சத்சங்கம் என்பதை அறிந்து, அவர்களின் திருவாய் வழியாக விசாரம் மேற்கொண்டு, அவர்கள் கூறுவதை (சிரவணம்) கேட்டு, சிந்தனை (மனனம்) செய்து,   பக்குவிகளாக மாறிய ஜிஞ்ஞாஸுகளை அந்த அறிவில் நிலைப்பெற்று நிற்கின்ற (நிதித்யாசனம்) அனுபவத்திற்கு அழைத்துச் செல்வதே, “ஸ்ரீ திரிபுர ரகசியம்” என்ற மிக உயர்ந்த, உன்னதமான வழி என்று அந்த ஞானத்தைப் பற்றி இங்கு போதிக்கப்படுகின்றது.

நன்றி!

என்றும் அன்புடன்,

சுவாமி பிரபஞ்சநாதன்.

கைவல்ய நவநீதம்

கைவல்ய நவநீதம் - மின் புத்தகம்
============================

ஆத்ம ஞானத்தை அடைய விரும்புகின்ற முமுக்ஷுக்களுக்கு அனேக நமஸ்காரங்கள்.

இதுவரை இந்த முக நூலில் எழுதப்பட்ட “கைவல்ய நவநீதம்” என்ற நூலுக்கு உரை நடை பகுதிகளை இதற்கு முன்பாக எத்தனையோ மகான்களும், ஞானிகளும் எழுதியிருக்க இவன் எழுத வேண்டிய அவசியம் ஏன் வந்தது என்று நினைக்கலாம்.

இந்த பராவித்யா முகநூல் பகுதிகளை தொடந்து படித்து வருகின்ற அன்பர் திரு. இசக்கிமுத்து ஐயா அவர்கள் என்னை எழுதும்படி கூறியதின் வாயிலாக ஈஸ்வர சித்தம் வெளிப்பட்டு, அடியேனை ஒரு கருவியாக்கி இந்த கைவல்ய நவநீதம் என்ற மூல நூலுக்கு உரை நூல் எழுத வைத்தது.

மற்றபடி இதில் “என் செயல் ஆவது ஒன்றுமில்லை. எல்லாம் அவன் செயலே”இந்த “கைவல்ய நவநீதம்” புத்தகத்தை மின் புத்தகமாக பெற விரும்புபவர்கள் கீழே உள்ள இணையதள லின்கினை அழுத்தி பதிவிறக்கம் செய்து கொள்ளலாம்.

நன்றி!

என்றும் அன்புடன்,

சுவாமி பிரபஞ்சநாதன்.

👉  கைவல்ய நவநீதம் 

  👉  கைவல்ய நவநீதம் புத்தகம்

நன்றி! :pray:

என்றும் அன்புடன்,
சுவாமி பிரபஞ்சநாதன்.

பவானி அஷ்டகம் (ஆதி சங்கரர் அருளியது)

பவானி அஷ்டகம்

==================

👉   பவானி அஷ்டகம் புத்தகம்

பவானி உன்னுடைய அடிமை நான் என்று பக்தன் துதிக்க ஆரம்பிக்கிறானாம். பவாநி த்வம், பவானி உன்னுடைய, (த்வம் என்றால் உன்) என்று இவன் சொல்லுகின்ற பொழுதே, அம்பாள் இவனுக்கு பாவானித்வம் என்கிற நிலையை அநுக்கிரஹித்து விடுகின்றாள் என்று சிலேடை பண்ணுகிறார்.

முதலில் இவன் பிரார்த்திக்கின்ற போது பவானி என்றால் அம்பாள் என்று வழிபட ஆரம்பிக்கிறானாம்.

பரமசிவனுக்கு முக்கியமான எட்டுப் பெயர்களில் ஒன்று பவன் என்பது. பவனின் பத்தினி பவானி.

மறுபடி, பவானித்துவம் என்ற இந்த இரண்டு வார்த்தைகளை இவன் சொன்ன மாத்திரத்தில், அம்பாள் பவானித்துவம் என்ற நிலையை அநுக்கிரஹம் செய்வாள் என்னும்போது, பவானி என்றால் ஆகிவிடுகின்றேன் என்று அர்த்தம்.

தீர்க்க சுமங்கலி பவ என்கின்றோமே, இங்கே பவ என்றால் ஆவாய் என்று அர்த்தம்.

பவானி என்றால் ஆகின்றேன். பவானித்வம் என்றால் நீயாகவே நான் ஆகிவிடுகின்றேன் என்று அர்த்தம்.

எல்லாம் பிரம்மம் என்ற அத்வைத ஞானம் உண்டாகி இப்படிச் சொல்கின்றான் பக்தன்.

தாஸனாக இருக்கப் பிராத்தித்தவனைத் தானாகவே ஆக்கிக்கொண்டு விடுகின்றாள் அம்பிகை என்பதை இங்கு அறிய வேண்டும்.

பவானி, உன் தாஸனாக என்னைத் துளி கடாக்ஷியம்மா என்று பிரார்த்திக்க ஆரம்பித்த பக்தன் மூன்றாவது வார்த்தையைச் சொல்லக்கூட அவகாசம் தராமல், பவானி உன் (பவானித்வம்) என்று அவன் சொல்லும்போதே அம்பாள் இடைமறித்து, ஆமாமப்பா பவானித்வம்தான் என்கிறாள்.

அதாவது நானும் நீயும் ஒன்றேதானப்பா என்கிற பரம ஞானத்தை வழங்கி விடுகின்றாள்.

பவானித்வம் என்றால் பவானியின் தன்மை என்றும் அர்த்தம்.

பக்தனே பவானித்வம் பெற்று பராசக்தியோடு தன்மயமாகி விடுகின்றான்.

இதுவே தன் மயமாதல்! அதுவே தன் சொரூபம்!

மாயா பஞ்சகம் (ஆதிசங்கரர் அருளியது)

மாயா பஞ்சகம்

(ஆதிசங்கரர் அருளியது)

 👉  மாயா பஞ்சகம் புத்தகம்

மாயை ஒன்றே எங்கும் வியாபித்துள்ளது. இந்த மாயை இரு பெரும் சக்திகளாக வெளிப்படுகின்றது.

அவைகள், 1. ஆவரணம். 2. விக்ஷேபம் என்பனவாகும்.

இதில், ஆவரணம் என்பது மறைக்கும் சக்தி. விக்ஷேபம் என்பது தோன்றும் சக்தி எனப்படும். ஜீவர்களுக்கு தன் உண்மை சொரூபத்தை அறிய விடாமல் மறைக்கின்ற சக்தியை ‘ஆவரணம்’ என்றும், இந்த உலகத்தை உண்மையாகத் தன் மீது ஏற்றி வைத்து பார்த்தல் ‘விக்ஷேபம்’ என்றும் கூறப்படும்.

ஆவரணம் நம் உள்ளேயே அந்தர்யாமியாக இருக்கின்ற ஆத்மாவை அறிய விடாமல் மறைக்கின்றது. விக்ஷேபம் இல்லாத ஒன்றை இருப்பது போன்று காட்டி, அதை நம்ப வைத்து ஏமாற்றுகின்றது.

கண்களுக்கு காட்சியாகும் கானல் நீர் பார்ப்பதற்கு உண்மை போன்றே இருக்கும், அருகே சென்று விசாரித்துப் பார்த்தால், அங்கு நீர் இல்லை என்பது தெரிய வரும்.

அதுபோன்று, இந்த மாயா உலகம் பார்ப்பதற்கு உண்மை போன்று நம் கண்களுக்கு காட்சியாகின்றது. அதுவே, நம்மை நாம் சுயமாக விசாரித்துப் பார்க்கும் பொழுது, இது நம்முடைய எண்ணங்களில் வெளிப்பாடு என்பது புரிய வரும்.

இந்த நிலைக்கு காரணமான மாயைகளின் தன்மை பற்றி ஜகத்குரு ஆதி சங்கரபகவத்பாதாள் அவர்கள் தான் இயற்றிய ஐந்து ஸ்லோகங்களில் மிக அழகாக எடுத்துக் கூறுகின்றார்.

அதுவே “மாயா பஞ்சகம்” எனப்படும்.

இதன் மூலம் சமஸ்கிருத மொழியில் உள்ளது. இந்த ஸ்லோகங்களின் விளக்கங்களை எளிய தமிழ் மொழியில் அனைவரும் படித்து பயன் அடையும் பொருட்டு கொடுக்கப்படுகின்றது.

நிர்வாண சடகம் (ஆதிசங்கரர் அருளியது)

👉   நிர்வாண சடகம் புத்தகம்

முன்னுரை

சடகம் என்றால் ஆறு என்று பொருள். இது ஆறு ஸ்லோகங்கள் கொண்டது.

இந்தத் தேகம் நானல்ல, எனது இந்திரியங்கள் நானல்ல என்று நாம் பார்க்கும் அனைத்து உபாதிகளையும் வேதாந்த வாக்கின்படி நீக்கிவிட்டு, “இதுவல்ல, அதுவல்ல” என்று கூறி, இறுதியில் எஞ்சியுள்ள ஜீவான்மாவும், ஆதிப்பரமான்மாவுன் ஒன்றே என்று சொல்லும் வேத மகா வாக்கியங்களின் உண்மையை ஆராய்ந்து மிக அழகாக எழுதப்பட்ட இந்த ஆறு ஸ்லோகங்கள் பகவான் ஸ்ரீ ஆதிசங்கரரால் இயற்றப்பட்டது.

கயிற்றை பாம்பு என்று பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் வரை அந்தப் பிரமை நம்மை விட்டு அகலாது. பார்க்கப்படுவது என்ன என்று முதலில் தோன்ற வேண்டும். அதன் உண்மையை அறிய தேவையான ஒளியும் வேண்டும். அந்த ஒளியும் சரியான கோணத்தில் விழவேண்டும். அப்போதுதான் ஒருவனுக்கு உண்மை தெரிய வரும்.

அதே போன்று இங்கு முதலில் அழியும்-அழியாத பொருட்களின் தன்மைகளை ஒருவன் அறியவேண்டும். உடல், மனம், புத்தி இவைகள் எல்லாம் ஒருநாள் அழியக்கூடியன என்றால், நமது தினசரி அனுபவங்களிலேயே அவைகள் எப்போது அழிகின்றன, அப்படி அழிந்தும் நாம் இல்லாது போய்விட்டோமா என்று பார்த்து, அவைகள் எல்லாம் நமக்கு இருக்கின்றன என்றால் நாம் யார் என்று நமது தன்மையை நம் அனுபவங்கள் கொண்டே அறிய முயற்சிக்க வேண்டும்.

எது நித்தியமோ அதை மட்டும் பற்றிக்கொண்டு, அநித்தியமானவைகளை அகற்றுவதில் முதல் படியாக உடல் பற்றிய உண்மைகளை இங்கு அறிகின்றோம்.

மூன்று குணங்கள்

பரிபூரண ஞான சொரூபியாக விளங்கும் பிரம்மத்தினிடத்தில் (கயிற்றில் பாம்புபோல்) ஏற்றி வைக்கப்பட்ட (ஆரோபித்த) இந்த கண்ணிற்குத் தெரிகின்ற ஸ்தூல தேகத்தை “நான்” என்று அபிமானித்துக் கொள்கின்ற இந்த ஜீவர்களுக்கு சத்வ, ரஜஸ், தமஸ் என்ற மூன்று குணங்களே (சூட்சும கூறுகள்) இந்த பிரபஞ்ச உற்பத்திக்கு காரணமாக அமைகின்றன.

மாயையிலிருந்து தோற்றுவிக்கப்பட்ட இந்த உலகம், உடல் இந்த மூன்று குணங்களை உடையதாக இருக்கின்றது.

மூன்று குணங்கள் புத்தகம் 👈

இந்த மூன்று குணங்களை நன்கு அறிந்து விட்டால், அதன்பிறகு, அவைகளில் ஒவ்வொரு குணமாக நீக்கி, மூன்றும் நீங்கும் பொழுது, மாயையை நீக்கி விடுவதற்கு சமமாகி விடும்.

இது பூரணமான பிரம்மத்தை அடைவதற்கு சுலபமாக்கி விடும் விசார சாதனமாகும்.

இவ்வாறு குணத்தை நீக்குவதற்கு அதை விசாரம் செய்து அதன் தன்மையை உணர வேண்டும்.

மாயை புருஷனை சார்ந்து செயல்பட்டுக் கொண்டிருப்பதால், அதன் ஆதாரத்தை நாடி சரணடைந்து விட்டால், இதை சுலபமாகக் கடந்து விடலாம்.

ஜீவனுக்கு பல பிறவிகள் எடுப்பதற்கு காரணம் குணத்தின் மீதுள்ள பற்றுதான் என்று சாஸ்திரம் கூறுகின்றது.

எனவே, குணங்களைப்பற்றியும், அது எவ்வாறு நம்மை பந்தப்படுத்துகின்றது. இதன் பிடியிலிருந்து எப்படி விடுபடுவது என்பதை பற்றியும் நன்கு தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

நாம் எந்த குணத்திலிருக்கின்றோம் என்று அறிந்து கொள்ள வேண்டும். இறுதியில் குணங்களின் பிடியிலிருந்து விடுபட்டவன் எப்படி இருப்பான் என்பதையும் அறிய வேண்டும்.

எனவே, இவைகள் ஞானத்திற்கு நேரிடையாக உதவி செய்வதால், இந்த விசாரத்தை ஞானயோக சாதனமாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

ஆன்மா என்ற அம்மா - சிறு கதை புத்தகம்

ஆன்மா என்ற அம்மா புத்தகம்   👈 

(சிறு கதை)

இந்த உலக விவகாரத்தில் வெளிப்படையான உண்மை (Apparently Reality) என்னவெனில், ஒருவன் ஆசையின் காரணமாக, அறிவற்ற பல காரியங்களைச் செய்து, பணத்தின் பின்னால் ஓடிக் கொண்டு, தனக்கு நன்மையை மட்டுமே விரும்பும் தாய் கூறும் புத்திமதியை உதாசீனப்படுத்தி, அந்த தாயையும் அனாதையாக்கி அன்பு இல்லத்தில் சேர்த்து விட்டு, தன் பணத்திற்காகத் தன் பின்னால் வருகின்ற அற்ப உறவுகளை அவசியம் என்று கருதி, அதன் பின்னே சென்று, அறிய வேண்டியதை முழுமையாக (Absolute Reality) அறியாமல் அற்ப ஆசைகளினால், மனதிடம் சிக்கிக் கொண்டு, ஆட்டங்கள் பல ஆடி, முடிவில் தான் வந்த இந்தப் பிறவியின் நோக்கம் புரியாமலேயே, இந்த மனித உடலின் மிகச் சிறப்பான ஆறாவது அறிவான புத்தியைப் பயன் படுத்தாமலேயே, இந்த புனித உடலை விட்டு மரணத்தை தழுவி விடுகின்றான்.

இந்த கதையிலிருந்து ஒன்றேயான பரமா(ஆ)ன்மாவையும், அதன் பிரதிபிம்பமான ஜீவனையும், ஒன்றென அறிய தடையாக இருப்பது ஆசை என்பதை அறிய வேண்டும்.

அப்படிப்பட்ட ஆசைகளை கண்ணிற்குத் தெரியாத சூக்ஷும மனமே தன் சம்ஸ்காரங்களாகச் சேர்த்து வைத்துக் கொண்டு, அவைகளை பரு உடலின் வாயிலாக அனுபவிக்க விரும்பி, அதற்கேற்ற உடலை ஸ்தூலமாக எடுத்து அனுபவித்துக் கொள்கின்றது.

தியானம்

தியானம் - புத்தகம் 👈

தியானம் என்பது ஸ்ரீ பதஞ்சலி முனிவரின் அஷ்டாங்க யோகத்தின் ஏழாவது படி நிலை ஆகும்.

இதற்கு முன்பாக ஆறு படி நிலைகளை ஏற வேண்டும்.

ஆனால், எடுத்த உடனேயே தியானம் செய்ய பலர் விரும்புகின்றனர்.

தியானம் செய்வதற்கு முன் இயமம், நியமம், ஆசனம், பிராணாயாமம், பிரத்யாகாரம், தாரணை என்ற இத்தனை படி நிலைகளை கடக்க வேண்டி இருக்கிறது.

இன்று பலர் காலையில் குளித்து விட்டு சாமி படத்தின் முன்பு, சிறிது நேரம் அமர்ந்து "தியானம்" செய்தேன் என்கிறார்கள்.

அது அல்ல தியானம்.

தியானம் என்றால் எதைப் பற்றி தியானம் செய்வது?

கடவுளை என்றால் எந்தக் கடவுளை?

ஜோதி வடிவிலா?

எதை நோக்கி தியானம் செய்வது?

போன்ற கேள்விகள் எழும்.

உண்மை என்ன என்றால், இந்த அனைத்து கேள்விகளும் அர்த்தம் இல்லாதவை.

தியானம் என்பது எதைப் பற்றியும் அல்ல.

ஒன்றையுமே சிந்திக்காமல் இருப்பது தியானம்.

எதுவுமே மனதில் இல்லாமல் இருப்பது தியானம்.

மனம் முழுவதும் காலியாக இருப்பது தியானம்.

எதை பற்றியோ சிந்திப்பது என்றால், சிந்திக்கும் நான், சிந்திக்கப்படும் அது என்ற இரண்டு இருக்கும் அல்லவா?

இங்கே ‘துவைதம்’ உண்டாகிவிடும்.

துவைதம் என்றால் இரண்டு. 

அத்வைதம் என்றால் இரண்டற்றது என்று பொருள்.

தியானத்தில் அந்த இருமைகள் மறையும்.

நான், அது என்று வேறுபாடு மறைந்த பின் எதை சிந்திப்பது? 

எதை தியானம் செய்வது?

சித்தம் முழுமையான வெற்றிடமாக இருக்கும்.

அந்த வெற்றிட அனுபவமே சிவானுபவம்.

சகஜ சமாதி

சகஜ சமாதி

**************

சகஜ சமாதி புத்தகம் 👈

முகவுரை

சஹஜ் என்றால் இயல்பான என்பது பொருளாகும். சமாதி என்பது நிசப்தமான ஆயினும் உயிரோட்டமுள்ள விழிப்புணர்வு நிலை என்பதாகும்.

அதாவது, விழிப்பும், உறக்கமும், கனவுமற்ற ஓர் அறிவு நிலை.

எனவே, சகஜ சமாதி என்பது விழிப்புணர்வுடன் கூடிய, அறிவாற்றல் பொருந்திய ஆனந்த அமைதி நிலை அனுபவம் ஆகும்.

இந்த நிலையில் அளவற்ற ஆற்றல் பெருகி, அறிவுத் திறன் கூடி, படைப்பாற்றல் எல்லையற்ற அமைதி மற்றும் ஆனந்தம் உண்டாகின்றது.

இதற்கு என்ன செய்ய வேண்டும்.

''சாசுவத முக்தி நிலை ஈதென்று உணர்த்தியே சகச நிலை தந்து வேறொன்றும் எண்ணாமலுள்ளபடி சுகமா யிருக்கவே ஏழையேற் கருள்செய்'' - என்கின்றார் தாயுமான சுவாமிகள்.

அதாவது, நிலையான முக்தி நிலை இதுதான் என்று எனக்கு உணர்த்தி, அதில் எப்பொழுதும் இயல்பாக இருக்கின்ற நிலை தந்து, வேறு ஒன்றையும் எண்ணாமல் இருக்குப்படி ஆனந்தமாக இருக்கவே அருள் செய்வாய் என்று பாடுகின்றார்.

அப்படிப்பட்ட சகஜ சமாதி பயில்வது எவ்வாறு?

''தண்ணீரிலிருந்து துள்ளி நிலத்தில் விழுந்து துடித்துக் கொண்டிருக்கும் மீனை எடுத்து மறுபடியும் தண்ணீரிலேயே விட்டு விட்டால் அது அடையும் அதன் இயல்பு நிலையே சகஜ நிலை'' என்கின்றார் பகவான் ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண பரமஹம்ஸர்.

நீருக்குள் பிறந்து, நீரிலேயே வாழ்ந்து முடியக் கூடியது மீன். அதன் ஆனந்தம் நீருக்குள்தான் இருக்கிறது. நீருக்குள் இங்குமங்கும் நீந்தி விளையாடி, உணவைத் தேடி உண்டு உயிர் வாழக் கூடியது மீன். மீனுக்கு நீர்தான் உலகம். நீரை விட்டு மீனைப் பிரிப்பது என்பது அதைக் கொல்வதாகும்.

இவ்வாறு, ஒவ்வொரு ஜீவனும் தன்னைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள கொடுக்கப்பட்ட உடலினைக் கொண்டு முயற்சிக்கும் இயல்புதான் சகஜம் எனப்படும்.

இதில், ஓரறிவு ஜீவர்கள் முதல் ஆறறிவு படைத்த மனிதன் வரை அதனதன் இயல்பு நிலையில் இருக்க விரும்பும்.

பிரபஞ்ச உற்பத்தி - சுவாமி பிரபஞ்சநாதன்

ஓம் ஸ்ரீ குருப்யோ நமஹ

பிரபஞ்ச உற்பத்தி புத்தகம் 👈

இரண்டு என்பதில்லாமல் ஏகபரிபூரண ஞான சொரூபியாய் விளங்கும் சாட்சாத் பரப்பிரம்மத்தினிடத்தில் (கானலில் நீர்போல்) கற்பிதமாகத் தோன்றிய இந்த உலகமும், உயிர்களும் மூன்று குணங்களுடன் கூடி பிரதிபிம்பமாக வெளிப்பட்டதை, அறியாமையினால் அந்த பிரம்மத்திற்கு வேறானதாகக் கருதி, அந்த தவறான கருத்தின் ஆழத்தில் சிக்கிக்கொண்ட ஜீவர்களின் சந்தேகங்களை நீக்கும் பொருட்டு, வேதாந்த நூல்களில் அத்தியாரோப யுக்தியும், அபவாத யுக்தியும் கூறப்பட்டுள்ளன.

அபரோக்ஷ அனுபூதி

ஸ்ரீ குருப்யோ நம:

அபரோக்ஷ அனுபூதி

(ஸ்ரீ சங்கராச்சாரியார்)

அபரோக்ஷ அனுபூதி புத்தகம் 👈

முகவுரை

வேதாந்த நூல்கள் பல இருந்தாலும், அதில் மிகவும் முக்கியமாக மூன்று நூல்களை எடுத்து, அவைகளைப் “பிரஸ்தான திரையம்” (प्रस्थानत्रयी) என்று அழைக்கப்படுகின்றன.

அதாவது, பிரஸ்தான திரையம் என்றால் மூன்று முக்கியமான நூல்கள் என்று அழைக்கப்படுகின்றன.

அவைகள், உபநிஷதங்கள், பகவத் கீதை, பிரம்ம சூத்திரம் என்பனவாகும். அந்த வகையிலே இந்நூல்கள் சுருதி பிரஸ்தானம், ஸ்மிருதி பிரஸ்தானம், தர்க்கப் பிரஸ்தான அடிப்படையில் அமைந்துள்ளது.

ஸ்ரீ சங்கராச்சாரியார் இந்த மூன்று நூல்களுக்கும் பாஷ்யம் (விளக்கம்) எழுதியுள்ளார். இதனால் அவருக்கு பாஷ்யக்காரர் என்ற பெயரும் உண்டானது.

          பாஷ்யம் மட்டுமன்றி ஸ்ரீ சங்கரர் எழுதிய பல நூல்களில் தற்பொழுது நாம் அறிந்து கொள்ள இருக்கின்ற “அபரோக்ஷ அனுபூதி” என்ற நூலும் ஒன்றாகும்.

          பிரஸ்தான திரயத்தின் அடிப்படையில் சுயமாக இயற்றப்படும் நூல்களுக்கு “பிரகரண கிரந்தங்கள்” என்று பெயர்.

இவை வேதாந்தத்தின் துவக்க நிலையில் இருப்பவர்களுக்காக இயற்றப்படுபவை.

மூன்று வகையான பிரகரண கிரந்தங்கள் உள்ளன. அவை,

1.    முழு வேதாந்தத்தின் சாரத்தையும் தருவது.

உதாரணம்:- தத்துவ போதம்.

2.    ஒரு தலைப்பை மட்டும் எடுத்துக் கொண்டு விளக்குவது.

உதாரணம்:- பஞ்சதசி.

இந்நூலின் ஒவ்வொரு அத்யாயமும் ஒரு தலைப்பை எடுத்துக் கொண்டு விளக்கும்.

3.    முதலில் முழு வேதாந்தத்தையும் சுருக்கமாகச் சொல்லிவிட்டு, பிறகு ஒரு தலைப்பை மட்டும் எடுத்துக் கொண்டு விரிவாகப் பேசுவது.

நாம் பார்க்கவிருக்கும் அபரோக்ஷ அனுபூதி இந்த வகை நூல்களுக்கு உதாரணம்.

இந்த அபரோக்ஷ அனுபூதியில் விரிவாக விளக்கப்படும் தலைப்பு நிதித்யாசனம் அல்லது தியானம்.

அதாவது ஒரு நிதித்யாசகன் எவ்வாறு இந்த உலகம் பற்றிச் சிந்திக்க வேண்டும் என்று விளக்கப்படுகிறது.

ஸ்ரீ வித்யாரண்யர் என்ற ஞானி இந்த அபரோக்ஷ அனுபூதிக்கு “வித்யாரண்ய தீபிகா” என்ற பெயரில் மிகவும் தெளிவாக விளக்கம் எழுதியுள்ளார்.

          அனுபூதி என்ற சொல்லுக்கு ஞானம், உணர்தல் அல்லது அனுபவித்தல் என்று பொருள்.

அனுபூதி என்றால் அனுபவம் என்றும், அபரோக்ஷம் என்றால் நேரடியாக என்றும் பொருள் கொண்டு “நேரடி அனுபவம்” என்று அழைக்கப்படுகின்றது.

அபரோக்ஷ அனுபூதி என்றால் சுயமாக பிரகாசிக்கின்ற அனுபவம். அல்லது. ஆத்மாவை நேரிடையாக அனுபவித்தல் என்று பெயர்.

நம்முடைய ஒவ்வொரு அனுபவத்திலும் நமக்கு அறிவு ஏற்படுகிறது. அதுப்போல, ஒவ்வொரு அறிவிலும் ஒரு அனுபவமும் ஏற்படுகின்றது. பொதுவில் அடைந்த அறிவில் நிச்சயமாக ஒரு அனுபவ உண்டாகின்றது.

ஆனால் நாம் பெறும் அறிவு உடனே அனுபவத்தை தர வேண்டும் என்ற அவசியமில்லை.

அப்படியானால், அது என்ன நேரடி அனுபவம்?

நாம் இதுவரை பார்த்து அனுபவிக்கின்ற அனுபவங்கள் எல்லாம் நேரடி அனுபவங்கள் இல்லையா?

ஏன்? இதை மட்டும் நேரடி அனுபவம் என்று கூறவேண்டும்?

இங்கு எதை நேரடி அனுபவமாக அடைகின்றோம்?

உலகத்தில் எத்தனையோ பொருட்களை பார்க்கின்றோம், கேட்கின்றோம், அனுபவிக்கிறோம்.

அவைகளும் நேரடி அனுபவங்கள்தானே, அதிலிருந்து இதுமட்டும் தனித்த நேரடி அனுபவமாக எப்படி ஆகும்?

அப்படிப்பட்ட அனுபவம் எது?

என்றால், வேதாந்த சாஸ்திரம் கூறுகின்றது நாம் இந்த உலகத்தில் காணுகின்ற எதுவும் நேரடியாக அனுபவம் ஆகாது என்றும், இதற்கு “மனம்” என்ற கரணம் அவசியம் ஆகின்றது.

அதாவது, எதை அறிந்து அனுபவம் உண்டாக வேண்டுமானாலும், அதற்கு இடைப்பட்ட கருவியாக மனம் ஒன்று அவசியம் என்று தெளிவுபடுத்துகின்றது.

சிலர் கூறுவார்கள் புலன்களின் வாயிலாக அனுபவப்படுகின்றேனே என்று, அதையும் ஏற்க முடியாது எப்படி எனில், கண்கள் ஒரு பொருளை பார்த்தும் மனம் அதனை கவனிக்காமல் விட்டு விட்டு வேறு சிந்த்னையில் இருப்பின், அந்த பொருளை அனுபவப்பட முடியாது.

இதுபோன்றே மற்ற புலன்களான காது, மூக்கு, நாக்கு என்று அனைத்துமே மனதைக் கொண்டே அனுபவிக்கின்றது.

ஆதலால், மனம் கவனிக்காவிடில், அந்தப் பொருளைப் பற்றிய அறிவு உண்டாக வாய்ப்பு இல்லாமல் போகின்றது.

ஆகவே, பொதுவாக ஒன்றைப்பற்றிய ஞானம் ஒருவனுக்கு உண்டாக வேண்டுமானால், எதையாவது ஒன்றைச் சார்ந்தே அவனுக்கு ஞானம் உண்டாகின்றது.

அது புலன்களினாலோ, மனதினாலோ மட்டுமே உண்டாக முடியும். அதாவது, எதையாவது ஒன்றைச் சார்ந்தே அந்த ஞானம் உண்டாகின்றது.

அதுவே அவனுக்கு அனுபவமாகின்றது.

அப்படியானால், எதையும் சாராமல் ஒன்று அனுபவிக்கக்கூடிய வகையில் இருக்கின்றதா?

என்றால்,

ஆம், அதுமட்டுமே இருக்கின்றது.

அதுவே “ஆத்மா” என்று அழைக்கப்படுகின்றது.

அது எதையும் சார்ந்து இருப்பதில்லை.

ஆனால், இருக்கக்கூடிய மற்றவைகள் அனைத்தும் அந்த ஆத்மாவைச் சார்ந்தே இருக்கின்றன.

ஆத்மா இருக்கின்றது என்பது அனைவருக்கும் அனுபவ உண்மை!

எப்படி?

ஒருவன் “நான் இருக்கின்றேன்” என்று கூறுவதில் சந்தேகம் கொள்வானா?

ஒரு இருட்டு அறையில் இருக்கின்ற ஒருவனுக்கு எதையுமே, புலன்களாலும், மனதினாலும் அறிய முடியவில்லை என்றாலும், “நான்” இருக்கின்றேன் என்ற உணர்வு அவனிடம் நிச்சயமாக காணப்படும்.

அந்த “நான்” என்பது எது?

வேதாந்த சாஸ்திரங்கள் அனைத்துமே முடிவில் இந்த “நான் யார்?” என்று அறிந்து கொள்வதற்காகவே இத்தனை உபதேசங்களையும் கூறுகின்றது.

அதாவது, சூரியன் எப்பொழுதுமே இருக்கின்றது, ஆனால், மேகம் மறைத்துக் கொள்ளும் போது அதன் பிரகாசம் இல்லாமல் போவதாகத் தோன்றுகின்றது.

சூரியனை மறைத்துக் கொண்டிருக்கின்ற மேகம் நீங்கினால், சூரியன் பிரகாசமாகத் தெளிவாகத் தெரிவது போன்று, ஆத்மாவை அறிய விடாமல் மறைத்துக் கொண்டிருக்கின்ற அறியாமை என்ற தவறான புரிதல் நீக்குவதன் வாயிலாக ஆத்மாவின் பிரகாசத்தை அறிந்து கொள்ள முடியும்.

சூரியனின் பிரகாசத்தை மறைத்துக் கொண்டுள்ள மேகம் காற்றினால் விலக்கப்படும் பொழுது எவ்வாறு பிரகாசமாக வெளிச்சம் வெளிப்படுகின்றதோ அதுப்போல, ஆத்மாவை மறைத்துக் கொண்டுள்ள அறியாமை நான் யார்? என்ற விசாரணை மூலமாக விலக்கப்படும் பொழுது, அங்கு அறிவு அனுபூதியாக பிரகாசிக்கின்றது.

அதாவது, இவ்வாறு நான் யார்? என்று விசாரித்து அறியும் போது, அறியாமை அகன்று, தன்னுடைய உண்மை சொரூபம் வெளிப்படுகின்றது.

இந்த ஆத்ம அனுபவம் உண்டாவதற்கு எந்தவித புற இந்திரியங்களின் உதவியோ, அல்லது அந்தக்கரணங்களின் உதவியோ இன்றி இயல்பிலேயே அதுவாகவே இருக்கின்றோம் என்பதை இந்த நூலின் வாயிலாக அதை அனுபவமாக அறிவதற்குத் தேவையான சாதனங்களையும், விளக்கங்களையும் “அபரோக்ஷ அனுபூதி” என்ற ஒரு நேரடி அனுபவமாக ஸ்ரீ சங்கராச்சாரியார் கொடுக்கின்றார்.

இந்த அபரோக்ஷ அனுபூதி என்ற நூலில் 144 ஸ்லோகங்களின் வாயிலாக விளக்கமாக கூறுகின்றார்.

ஆத்மா பற்றிய உபதேசத்தைக் கேட்டு அந்த அறிவு நம் மயமாகும் போது நாம் பெற்ற அறிவு அனுபூதியாக மாறுகிறது.

இந்நூலில் நாம் பெற்ற ஞானத்தை அனுபூதியாக்கும் உபாயம் கூறப்பட்டுள்ளது.

பெற்ற ஞானம் ஞான நிஷ்டையடையும் போதுதான் ஞானத்தின் பலனான மோக்ஷம் கிட்டுகிறது.

ஆத்மா பற்றி நாம் அடையும் ஞானத்துக்குப் பகைவன் நமது சம்ஸ்காரங்களும், வாசனைகளும்தான் என்பதை அறிந்து அந்த தடையை நீக்க நாமே முயற்சிக்க வேண்டும். முயற்சி தீவிரமாகும் போது ஞான நிஷ்டை எளிதில் சித்திக்கும்.

அனுபூதி என்பதற்குத் தடையில்லாத ஞானம் என்று பொருள்.

அபரோக்ஷம் என்ற சொல்லுக்கான விளக்கத்தைப் பார்ப்போம்.

அக்ஷம் என்ற சொல்லுக்குப் புலன்கள் என்று பொருள். பரோக்ஷம் என்பதற்குப் புலன்கள் தாண்டி இருப்பது என்றும், ப்ரத்யக்ஷம் என்பதற்குப் புலன்களின் எல்லைக்குள் இருப்பது என்றும் பொருள்.

ஆனால், அபரோக்ஷம் என்னும் சொல்லுக்கு புலன்களின் தேவை இன்றி சுயமாக விளங்கும் ஒரு பொருளைக் குறிக்கிறது.

பார்க்கப்படுவதும் அல்லாத, பார்க்க இயலாததும் அல்லாத பிரம்மத்தையே அபரோக்ஷம் என்ற சொல் குறிக்கிறது.

அதுவே பிரம்மம் என்றும், இரண்டற்றது என்ற அத்வைதம் என்றும் குறிக்கப்படுகிறது.

பிருஹதாரண்யக உபநிஷத்தில் அபரோக்ஷம் என்ற சொல்லுக்கு ஆத்மா என்று பொருள் சொல்லப்படுகிறது.

அபரோக்ஷ அனுபூதி நூற்றி நாற்பத்து நான்கு ஸ்லோகங்களில், பதினோரு ஸ்லோகங்கள் வேதாந்த அறிமுகத்துக்காக ஒதுக்கப்பட்டிருக்கின்றன.

பிறகு த்வம் பத விசாரமும், இந்த உலகத்தை மித்யா என்று புரிந்து கொள்வதும், ராஜயோகம் என்ற தலைப்பில் தியானமும் விளக்கப்படுகின்றன.

ஆத்ம ஞானத்தினுடைய தன்மையும், ஞானி இந்த உலகத்தை எவ்வாறும் பார்ப்பான் என்பதும் விளக்கப்படுகின்றன.

நூல் ஒரு பிரார்த்தனை ஸ்லோகத்துடன் துவங்குகிறது.

நூலாசிரியர் தான் துவங்கிய இந்த நூல் நல்லமுறையில் இயற்றி முடிக்கப்பட வேண்டும் என்பதே பிரார்த்தனையினுடைய தலையாய நோக்கம் ஆகும்.

இதற்கு கிரந்த சமாப்தி என்று பெயர்.

பிரார்த்தனை ஒரு கர்மம் ஆதலால் நூல் இயற்றுவதில் ஏதேனும் தடைகள் இருப்பின் அவற்றை அது நீக்கும்.

அதே நேரம் இந்த நூலைப் பயிலும் மாணவர்களுக்கு, அவர்கள் வாழ்வில் எதைச் செய்தாலும் பிரார்த்தனையுடன் ஆரம்பிக்க வேண்டும் என்று அறிவுறுத்துவதற்காகவும் பிரார்த்தனை செய்யப்படுகிறது.

பிரார்த்தனையின் மூன்றாவது பலன் படன சமாப்தி.

அதாவது இதை பயிலும் மாணவர்கள் இந்நூலை நன்முறையில் பயின்று முடிக்க வேண்டும் என்பதாகும்.

பிரார்த்தனை மூன்று விதத்தில் செய்யப்படுகின்றது.

முதலில் சகுனப் பிரம்மமாகவுள்ள தனது இஷ்ட தேவதையை நோக்கியும், இரண்டாவது இந்த உலகின் முழுமையான காரணமாக சமஷ்டி தத்துவமாக உள்ள ஈஸ்வரனை நோக்கியும், இறுதியில் நமக்கு ஆத்ம தத்துவத்தை போதிக்கும் குருவை நோக்கியும் பிரார்த்தனை செய்யப்படுகிறது.

பிரார்த்தனை ஸ்லோகம்
=================

ஸ்ரீஹரிம் பரமானந்தம் உபதேஷ்டார மீஸ்வரம்
வ்யாபகம் சர்வ லோகானாம் காரணம் தம் நமாம்யகம்

பொருள்: 
------------

என் இஷ்ட தேவதையாகவும், குருவாகவும், எங்கும் நிறைந்தவராகவும் உள்ளவரை வணங்குகிறேன்.

ஸ்ரீ என்ற சொல்லுக்கு லக்ஷ்மி என்று பொருள்.

ஆனால், லக்ஷ்மி என்றால் செல்வம் என்றே பெரும்பாலானவர்கள் கருதுகின்றனர்.

அஷ்ட லக்ஷ்மிகளில் அவரவருக்குத் தேவையானதை அடைவதே “செல்வம்” என்று பொருள்படும்.

ஆதலால், இங்கு செல்வம் என்று குறிப்பிடுவது வித்யாலக்ஷ்மியான ஆத்ம வித்தையை மட்டுமே.

மோக்ஷத்தை அடைய விரும்புபவர்களுக்கு இங்கு செல்வம் ஆத்ம வித்யை ஆகும்.

ஹரி என்றால் அறியாமையை நீக்குபவர் என்று பொருள்.

“பிரம்ம வித்யயா அஞ்ஞானம் ஹரதி இதி ஸ்ரீ ஹரி”

அஞ்ஞானத்தை அழித்து பிரம்மஞானம் என்னும் செல்வத்தை வழங்குபவரே ஸ்ரீஹரி ஆவார்.

பரமானந்தம் என்றால் ஸ்ரீஹரியின் சொரூபமே மேலான ஆனந்தம் என்பது பொருள்.

உபதேஷ்டாரம் என்பது ஈஸ்வரனாகவே இருக்கும் குருவைக் குறிக்கிறது.

குரு உபதேசிக்கும் வார்த்தைகளில் சிரத்தை வருவதற்காகவே குருவிடம் அளவற்ற மதிப்பு காட்டப்படுகிறது.

ஈஸ்வரம் என்ற சொல்லின் மூலம் இந்த உலகின் நிமித்த காரணமாக இருப்பவரும், வ்யாபகம் சர்வலோகானாம் என்ற சொற்றொடரின் மூலம், உலகின் உபாதான காரணமாக இருப்பவரும் “ஈஸ்வரன்” என்று குறிப்பிடப்படுகிறார்.

இனி இந்த “அபரோக்ஷ அனுபூதி” என்ற இந்த நூலில் கொடுக்கப்பட்டுள்ள 144 சமஸ்கிருத மூல ஸ்லோகங்களை ஒவ்வொன்றாகப் படித்து, அதன் விளக்கமான பொருளை எளிய தமிழ் மொழியில் அறிந்து கொள்ளலாம்.

நன்றி!

என்றும் அன்புடன்,

சுவாமி பிரபஞ்சநாதன்.