பரிபூரண ஞான சொரூபியாக
விளங்கும் பிரம்மத்தினிடத்தில் (கயிற்றில் பாம்புபோல்) ஏற்றி வைக்கப்பட்ட (ஆரோபித்த)
இந்த கண்ணிற்குத் தெரிகின்ற ஸ்தூல தேகத்தை “நான்” என்று அபிமானித்துக் கொள்கின்ற இந்த ஜீவர்களுக்கு சத்வ, ரஜஸ், தமஸ் என்ற மூன்று குணங்களே (சூட்சும கூறுகள்)
இந்த பிரபஞ்ச உற்பத்திக்கு காரணமாக அமைகின்றன.
மாயையிலிருந்து தோற்றுவிக்கப்பட்ட
இந்த உலகம், உடல் இந்த மூன்று குணங்களை உடையதாக இருக்கின்றது.
இந்த மூன்று குணங்களை நன்கு
அறிந்து விட்டால், அதன்பிறகு, அவைகளில் ஒவ்வொரு குணமாக நீக்கி, மூன்றும் நீங்கும் பொழுது,
மாயையை நீக்கி விடுவதற்கு சமமாகி விடும்.
இது பூரணமான பிரம்மத்தை
அடைவதற்கு சுலபமாக்கி விடும் விசார சாதனமாகும்.
இவ்வாறு குணத்தை நீக்குவதற்கு
அதை விசாரம் செய்து அதன் தன்மையை உணர வேண்டும்.
மாயை புருஷனை சார்ந்து
செயல்பட்டுக் கொண்டிருப்பதால், அதன் ஆதாரத்தை நாடி சரணடைந்து விட்டால், இதை சுலபமாகக்
கடந்து விடலாம்.
ஜீவனுக்கு பல பிறவிகள்
எடுப்பதற்கு காரணம் குணத்தின் மீதுள்ள பற்றுதான் என்று சாஸ்திரம் கூறுகின்றது.
எனவே, குணங்களைப்பற்றியும்,
அது எவ்வாறு நம்மை பந்தப்படுத்துகின்றது. இதன் பிடியிலிருந்து எப்படி விடுபடுவது என்பதை
பற்றியும் நன்கு தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
நாம் எந்த குணத்திலிருக்கின்றோம்
என்று அறிந்து கொள்ள வேண்டும். இறுதியில் குணங்களின் பிடியிலிருந்து விடுபட்டவன் எப்படி
இருப்பான் என்பதையும் அறிய வேண்டும்.
எனவே, இவைகள் ஞானத்திற்கு
நேரிடையாக உதவி செய்வதால், இந்த விசாரத்தை ஞானயோக சாதனமாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக