ஸத்ய தத்துவம்

 

ஸத்ய தத்துவம்

 

ஸத்ய தத்வத்தை மறைத்து த்வைதக் காட்கிகளையும், அநுபவங்களையும் உண்டாக்கும் சக்தியைத்தான் மாயை என்கிறோம்.

     அந்த ஸத்யமான ஆத்ம தத்வத்துக்கு அந்நியமான வஸ்துவே கிடையாதாதலால், இந்தக் காட்சிகள், அநுபவங்கள் எல்லாம் அதனுடைய வேஷங்கள்தான்.

     ஸத்ய தத்வத்தை மறைப்பதை ஆவரணம் என்றும், அந்த ஒன்றையே பல வேஷங்களில் காண்பிப்பதை விக்ஷேபம் என்றும் சொல்வார்கள். 

மாயைக்கு ஆவரணம் - விக்ஷேபம் என்ற இரண்டு சக்திகள் இருக்கின்றன. 

இப்படி மாயாவி போன்று பல வேஷங்கள் போடுபவன்தான் ஈஸ்வரன். 

அதாவது, ப்ரஹ்மமே மாயையோடு கூடி ஈஸவரனாகி, த்வைதங்கள் நிறைந்த இந்த ஜகத்தைத் தன்னிலேயே தோற்றுவித்துக் கூத்தடிக்கிறது. 

அதாவது, ப்ரஹ்மம் என்றால் அது ஆத்மாதான். 

ஜீவனுக்கு மூலம் என்ன என்று பார்க்கும்போது 'ஆத்மா' என்று கூறுகிறோம். 

ஜகத்துக்கு மூலம் என்ன என்று பார்க்கும்போது "ப்ரஹ்மம்" என்று கூறுகிறோம். 

இதிலே, ஜீவ மூலமும், ஜகத் மூலமும் ஒன்றுதான். 

அதாவது, ப்ரஹ்மம் ஒன்றிலிருந்தேதான் ஜீவ - ஜகத்துக்கள் தோன்றியிருக்கின்றன. 

ஜீவனுக்கு ஆதாரமான ஆத்மாவுக்கு அந்நியமாக எதுவுமில்லை என்று கூறியபிறகு, ப்ரஹ்மம் மட்டும் அவைகளுக்கு வேறாக இருக்கமுடியுமா? 

ஆக, ஆத்மாவும் ப்ரஹ்மமும் ஒன்றேதான். 

ஆனாலும், அந்த ஒரே ஸத்ய வஸ்து ஜீவனை மட்டும் குறிக்கும்போது, அது ஆத்மா என்றும், எத்தனையோ லக்ஷக்கணக்கான ஜீவராசிகளும், கோடானு கோடி வஸ்துக்களையும் கொண்டதான ஜட ப்ரபஞ்சமும் அடங்கிய ஜகத்தைக் குறிக்கும்போது, ஈஸ்வரன் என்றும் கூறப்படுகின்றது. 

இதிலே, ஆத்மா என்றாலும், ஜீவன் என்றாலும், ஈஸ்வரன் என்றாலும், இந்த நாம, ரூபங்கள் உண்டாக, உள்ளது எதுவோ, அதுவே ப்ரஹ்மம். 

அதுவே ஸத்யம்.

 

 

ஓம் தத் ஸத்!