அறிவை அறிவதற்கு மூன்று விசயங்கள் முக்கியமாகக் கூறப்படுகின்றது.
இதை மாகான்கள் பாமரமக்களுக்கு எளிதில் புரிய வைக்க முடியாது, மற்றும் அவரவர்கள் பிராரப்தம் மனம் போன போக்கில் கொண்டு செல்வதை தடுக்கவும் முடியாது என்பதினால், அவள் அருளாலே அவளை அறியட்டும் என்று பக்தியில் கொண்டு செல்வார்கள்.
பக்தியே ஞானத்திற்கு வழி! அந்த பக்தி பராபக்தியாக இருக்க வேண்டுமே தவிர, மூட பக்தியாக மாறி விடக்கூடாது. அதுதான் மிகவும் முக்கியம்.
புரிந்து கொள்பவர்களுக்காக மட்டுமே இங்கு இதை பராவித்யா - பகிர்ந்து கொள்கின்றது.
அவைகள், காண்பான், காட்சி, காணப்படும் பொருள்.
இதில் காண்பவன் யார்?
காட்சியும், காணப்படுகின்ற பொருளும் எப்படி உண்டாகின்றது?
இதனை சிறிய உதாரணத்துடன் விளங்கிக்கொள்ள முயற்சிக்கலாம்.
காண்பவன் - உணர்வு அல்லது அறிவு
காட்சி - மனம்
காணப்படும் பொருள் - காமாட்சி.
காண்பவன் (அறிவு), காட்சியினால் (மனம்) காணப்படும் பொருளாகிய காமாட்சியைக் கண்டதும், அவள் மீது ஆசைப்படுகின்றான். அல்லது பக்தி கொள்கின்றான். (காமாட்சி = காமம் + ஆட்சி).
காணப்படும் பொருட்கள் காமத்தினால் (மனதினால்) ஆட்சி செய்யப்படுகின்றது. அதாவது காமாட்சியினால் ஆட்சி செய்யப்படுகின்றது. அவளே மாயை.
இதனால், காண்பவன் (அறிவு) காணப்படும் பொருளின் (காமாட்சியின்) வசம், காட்சியினால் (மனதினால்) மயங்கு கின்றான், அல்லது ஆசைப்படுகின்றான். அல்லது பக்தி செய்கின்றான்.
காண்பவனால் (அறிவால்) தனக்கு வேறாக இருக்கின்ற காணப்படும் பொருளாகிய காமாட்சியைக் கண்டு ஆசைப்படுவதற்கு ஆதாரமாக காட்சி (மனம்) இருப்பதினால், அவனால், அவள்மீது பக்தி செய்யாமல் இருக்க முடியாது.
உண்மையில், காட்சி (மனம்) இல்லையென்றால், காணப்படும் பொருளாக காமாட்சியும் இல்லை.
ஆக, காண்பவன் யார்? ...
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக