சிவ
ரகஷியம் - ரிபு கீதை
ஒருவர் எல்லா எண்ணங்களையும் விட்டுவிட்டு, மனமற்ற ஒரு நிலையை
அடைய வேண்டும்
அதாவது மனம் இல்லாத நிலை என்பது, ஏற்றி வைக்கப்பட்ட
எண்ணங்களாக உள்ள எல்லா வடிவங்களையும் விட்டுவிட வேண்டும்
அனைத்தும் கற்பனையானவை.
உலகமும், இயற்கையாகவும் பிரம்மா என்று ஒரு படைப்பாளி இல்லை.
அவ்வாறே
அல்லது விஷ்ணு என்று அழைக்கப்படுபவர். மரணம் இல்லை. அங்கே
நல்லொழுக்கம், தூய்மை, உண்மை அல்லது பயம் இல்லை. பிரம்மம்
மட்டும் இருக்கிறது. குரு அல்லது சீடர் இல்லை.
‘ஒன்று’ (இரட்டை அல்லாதது) மட்டுமே உண்டு. அதுவே
பிரம்மம். ‘இரண்டு’ (இருமைகள்) என்பது இல்லவே இல்லை என்பதால் அடிமைத்தனம், விடுதலையும்
என்பதுவும் இல்லை.
ஆதலால் பந்தம் - மோட்சம் என்பதுவும் இல்லை. இங்கு உள்ளபடி
மரணம் இல்லை, பிறப்பும் இல்லை.
உண்மையில் நானோ, நீயோ, இந்த உலகமோ இல்லை. இங்கே எந்த காரணமும்
விளைவும் இல்லை. உள்ளே அல்லது வெளியே இல்லை;
முழுமை அல்லது அபூரணம் இல்லை.
எல்லா எண்ணங்களும் இல்லாத நிலையில், மனதைப் போல ‘இல்லை’
ஆக, ‘நான் தான்’ போன்ற எந்த சிந்தனையும் இல்லை.
பிரம்மம் ’எப்போதும் சாத்தியம். உணர்வு என்பது இருப்பு.
அங்கு ‘நான் இருக்கிறேன்’ என்ற விழிப்புணர்வும் உள்ளது.
நான் அதுவாகவே இருக்கின்றேன்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக