அஜாதவாதம் என்றால் என்ன?
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
பக்திப் பாதையில் பயணிக்கின்ற பாமரனுக்கு “அநநன்ய பக்தி” என்பது என்ன? என்று தெரியாததால், துவைத பக்தியிலேயே இறுதிவரை இருந்து, இறந்தும் போகின்றான்.
இதன்காரணமாக, இவர்கள் மீண்டும் பிறப்பு - இறப்பு என்ற சம்ஸார சக்கரத்தில் சுற்றிக்கொண்டே இருக்கின்றனர். பிறவாப் பெருநிலையாகிய முக்தி என்ற பதத்தை இவர்கள் இறுதிவரை அடைய முடியாமல் போகின்றது.
எனவே, எவன் ஒருவன் இறைவனை இருமைகள் கடந்து, ஒன்றேயாகிய ஏக இறைவனாக காண ஆசைப்படுகின்றானோ, அவனே, இறைவனும், நானும் பிரிக்க முடியாத பூரணம் என்றும், அந்த பூரணத்தில் இருந்து எதைப் பிரித்தாலும், அங்கு எஞ்சியிருப்பதும் பூரணமே என்று புரிந்துக் கொள்வான்.
பூரணம் என்றால், முழுமையானது. அந்த முழுமையில் இருந்து எதைப் பிரித்து எடுத்தாலும், அங்கு எஞ்சி இருப்பது முழுமையாகிய ‘இறைவன்’ மட்டுமே என்பதை ஏற்கின்ற பக்குவமுள்ள பக்தனுக்கு மட்டுமே ‘அத்வைதம்’ என்பதும், என்னவென்று புரிய வரும். காரணம் குறையுள்ள ஒன்றை யாரும் பூரணம் அல்லது முழுமை என்று கூறுவதில்லை. ஆகவே, இறைவன் முழுமையானவன் எனும்போது, அவனிடமிருந்து எதையுமே பிரிக்க முடியாது.
இவ்வாறு ஜீவன்கள் நாம் நினைத்துக் கொண்டிருப்பதுப் போன்று, பலவல்ல என்றும், ஒரே சைதன்யம்தான் எல்லாரிலும், எல்லா இடத்தும் பிரகாசிக்கின்றது என்றும், உன்னைத் தவிர வேறொரு ஜடப் பொருளும் கிடையாது என்று, அஜாதவாதம் அருமையான முறையில், அனைவருக்கும் தெள்ளத்தெளிவாக பல இடங்களில் எடுத்துரைக்கின்றது.
பொதுவாக, இந்த பௌதிக உலகில் வெளிப்படையாகத் தெரிகின்ற ஜீவன்களுக்குள் நிலவும் வித்தியாசங்களையும், ஞானம் - அஞ்ஞானம் என்ற இருமைகளின் அடிப்படையில் உண்டான வாதங்களுக்கு, நேரடியாக எந்த பிரதிவாதமும் காணப்படவில்லை என்றாலும், இந்த சம்வாதத்தின் அடிப்படையாக உள்ள ‘திருஷ்டி - சிருஷ்டி தத்துவம்’ இதுப்போன்ற சந்தேகங்களை இல்லாமல் செய்து விடுகின்றன.
ஆகவே, ‘அஜாதவாதம்’ என்ற, திருஷ்டி - சிருஷ்டி தத்துவத்தைக் குறித்து நல்லதோர் ஞானம் நமக்கு வேண்டும்.
1. அஜாத வாதம்
பிரபஞ்சம் என்று ஒன்று படைக்கப்படவேயில்லை. பிரபஞ்சம் என்பது மனித மனதின் சிருஷ்டியே. தேச, கால வேற்றுமைகள் என்பது நமது சங்கல்பங்களே. தேசம், காரண காரியங்கள், எல்லாம் நம் மனதில் தோன்றுபவைகள்தான். ஆத்மா ஒன்று தான் உண்மையாக உள்ளது. அதை நாம் புரிந்து கொள்ளும் பொழுது மட்டும்தான், நமது அஞ்ஞானம் விலகி, வெளிச்சம் ஏற்படுகிறது. அந்த ஒளியில் பிரகாசத்தினால், இந்த பிரபஞ்சம் மறைந்துவிடும்.
ஆன்மாவின் உண்மை சொரூபத்தை அறியாத நிலையில் நமது மனம் அவித்யையில் (அறியாமையில்) மூழ்கி நீ, நான், இது, அது என்ற வேறுபாடுகளுக்குள் சிக்கிக் கொண்டு, ஒரு மாயா உலகத்தை சிருஷ்டிக்கின்றது.
இது நாம் கனவுகளில் காணுகின்ற உலகத்திலிருந்து மாறுபட்டதல்ல.
விழித்தெழுந்திருக்கும் பொழுது அந்த உலகம் காணாமல் போய் விடும்.
நமது வாழ்விற்கும் நாம் காணுகின்ற கனவுகளுக்குமுள்ள வித்தியாசம் அவைகளுக்காக மனம் எடுத்துக் கொள்ளும் காலத்தைச் சார்ந்தது. அதனால், கனவு உலகம் என்பது, மனம் படைத்தவற்றில் காலம் சிறியதாகவும், நனவு உலகம் என்பதில், மனம் படைத்தவற்றில் சிறிது நீண்ட கால அளவுடையதாகவும் உள்ளது என்பது தான் அறியபப்ட வேண்டிய உண்மையாகும்.
2. திருஷ்டி - சிருஷ்டி வாதம்
முன்னர் கூறிய “அஜாத வாதம்” அனைவராலும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாமல், அதை ஜீரணிப்பது கடினமாக இருக்கும். இதையே, மற்றொரு விதத்தில் கூறுவதுதான் இரண்டாவது தத்துவம். அதை “திருஷ்டி சிருஷ்டி வாதம்” என்று எளிமையாக கூறப்படுகிறது.
இங்கே, எப்பொழுது “நான்” என்ற எண்ணம் உதிக்கின்றதோ, அப்பொழுது இந்த உலகம் உருவாகிறது. ஆக, நான் காண்கிறேன், நான் செய்கிறேன், நான் இங்கிருக்கிறேன், நான் சுகமாக இருக்கிறேன், நான் துக்கமாக இருக்கிறேன், என எல்லாம் “நான்” எனும் சிந்தையுடன் தொடர்பு உடையது.
‘தேஹமே நான்’ என்ற நினைப்புடைய நான், ‘நான் இங்கிருக்கிறேன்’ என்றால், இந்த தேகம் இங்கிருக்கிறது என்று பொருள். ‘எனக்கு வலிக்கிறது’ என்றால் இந்த தேகத்திற்கு வலிக்கிறது என்றர்த்தம்.
தேக அபிமானமான நான் மறைந்து உண்மையான நான் உதயமாகும்பொழுது மட்டுமே, இந்த தேச கால வித்தியாசங்கள் மறைகின்றன.
அப்போது மட்டுமே, இந்த உண்மையான ‘நானுக்கு’ வலியும் தெரிவதில்லை. ருசியும் தெரிவதில்லை. இதைத்தான், திருஷ்டி-சிருஷ்டி வாதம் என்று கூறுப்படுகின்றது. அஜாதவாதமேதான் இதுவும். ஆனால், வேறு விதமாக விளக்கப்பட்டிருக்கிறது. அவ்வளவுதான்!...
இந்த உலகம் நம் திருஷ்டியில் தான் நிலை கொள்கிறது. நான் முதலில் தோன்றுகிறது; பிறகு உலகம் தோன்றுகிறது. உலகத்தை நம் மனது சிருஷ்டிக்கின்றது. நான் மறைந்தால் உலகமும் மறைகின்றது.
பெரும்பாலானவர்கள் இந்த உலகம் மறைகின்றது என்றவுடன் நம் கண்களில் இருந்து மறைந்து விடுவதாக கற்பனை செய்துக் கொள்கிறார்கள். அதற்குக் காரணம், அவர்களிடம் காணப்படுகின்ற உடற்பற்று என்ற அபிமானம் எனலாம்.
உண்மையில் இந்த உலகம் இல்லாமல் போகின்றது என்பது என்னவெனில், ஒருவன் இறந்தபின்பு அவனுக்கு மட்டுமே இந்த உலகம் இல்லாமல் போகின்றது அல்லவா?, நம் எல்லோருக்கும் எப்பொழுதும் போல இந்த உலகம் இருந்துக் கொண்டுதான் இருக்கின்றது அல்லவா?
இங்கு என்ன புரிந்துக் கொள்ள வேண்டும் என்றால், இந்த ‘அஜாத வாதம்’ என்ற தத்துவம் மூலம், அதை அறிந்துக் கொண்ட என்னுடைய மனதிற்கு மட்டுமே, இந்த உலகம் என்மீது (அறிவு மீது) ஏற்றி வைக்கப்பட்டுள்ளது என்பது புரியவரும்.
ஆனால், மற்றவர்களுக்கு இந்த ஞானம் இல்லாததினால், இந்த உலகம் உள்ளது போன்று அவர்கள் நினைத்துக் கொள்கிறார்கள்.
உண்மையான முக்தி மார்க்கத்தை விளக்கும் வழிமுறைகள் கீழ்க்கண்ட கட்டமைப்புடன் காணப்படும் அதுவே, அஜாதவாதம் என்று அழைக்கப்படும்.
• உண்மை நிலை - என்றுமெவர்கும் இயல்பாக உள்ள நிலை. அதை வெளியேயிருந்து கொண்டு வர வேண்டியதில்லை. தனியாக எந்த முயற்சியும் தேவையில்லை. எதையும் தியானம் செய்ய வேண்டியதில்லை. ஒன்றையும் தியானம் செய்யாமல், எதையும் நினையாமல் சும்மா இருத்தலே அதற்கான மார்க்கம்.
• நீ பற்றற்ற மாசற்ற, சுயம் பிரகாசன். நீ சமாதி மற்றும் ஏனையே மார்க்கங்களை தேடி ஓடுகிறாயே அதுவே உன் பந்தம்.
• சித்த விருத்தியை அடியோடு ஒழி. சித்த விருத்தியால் எந்த பயனும் இல்லை. நீ பந்தமற்று, முக்தனாகவே உண்மையான ஆத்மாவாகவே இருக்கிறாய்.
• பிரபஞ்சமனைத்தும் உன் மனதின் கற்பனையே. உன் மனமும் கற்பனையே. ஆத்மா ஒன்று தான் நிஜம்.
• கரும நினைவு எவ்வாறு அறியாமையினால் எழுகிறதோ அவ்வாறே கருமத்தை துறத்தலும் ஆகும்.
• ஆகவே நிவிருத்தியை விரும்புவதும், பிரவிருத்தியை வெறுத்தலும் பாழ்.
ஓம் தத் ஸத்!
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக